پرفشاری خون
داروهای ضدفشارخون
علاوه بر تغییرات سالم در شیوه‌زندگی، بسیاری از افراد مبتلا به فشارخون‌بالا جهت حفظ فشارخون در سطوح سالم باید از یک یا مجموعه‌ای از داروها استفاده کنند. این داروها که داروهای ضدفشارخون نامیده می‌شوند خیلی موثر بوده و عامل مهمی که جهت کاهش میزان خطر سکته مغزی، بیماری قلبی و سایر بیماریهای اصلی مرتبط با فشارخون‌بالا می‌باشند. انواع مختلفی از داروها و ترکیبات ضدفشارخون وجود دارند و شما و پزشکتان باید با یکدیگر همکاری نمایید تا مناسب‌ترین ترکیب دارویی را جهت کنترل فشارخون پیدا کنید که حداقل عوارض جانبی را داشته باشد. داروهای ضدفشارخون امروزی، نه تنها موثرتر از داروهای گذشته اند، بلکه عوارض جانبی کمتری هم دارند .
اگر احساس سلامتی و سرزندگی دارید و تا به حال از داروهای ضدفشارخون استفاده نکرده‌اید ممکن است احساس نیاز به استفاده از داروهایی که گاهی دارای عوارض جانبی بوده و ممکن است گران‌قیمت هم باشند، نداشته باشید. امکان دارد مدتی طول بکشد تا رژیم‌درمانی مناسب مشخص شود، اما هرگز نا امید نشوید. احساس خود را در مورد مصرف دارو بطورکامل با پزشک خودتان در میان بگذارید. اگر شما مبتلا به عوارض جانبی شده‌اید، پزشک ممکن است دارویی را برای شما جایگزین نماید که دارای عوارض جانبی مشابهی نباشد. برخی افراد پس از اینکه فشارخون خود را به سطح هدف رساندند و آنرا به مدت یک سال یا بیشتر در آن سطح حفظ نمودند، بویژه اگر وزن خود را کاهش داده باشند و از شیوه زندگی سالم‌تری برخوردار باشند، ممکن است نیاز کمتری به استفاده از دارو داشته باشند.
البته اغلب نمی‌توان تمام داروها را با هم قطع کرد. اگر قیمت برخی از داروها از نظر شما زیاد است، حتماً آنرا با پزشک خود در میان بگذارید. ممکن است داروهای جایگزین ارزان‌تری هم موجود باشند.
مهمترین مسئله‌ای که باید بخاطر داشته باشید این است که پس از شروع مصرف داروهای ضدفشارخون هیچگاه بدون مشورت با پزشک داروهای خود را قطع نکرده و یا آنها را عوض ننمایید. حتی اگر دارو موثر بوده باشد و فشارخون شما کاهش یابد، باید برای حفظ تاثیر و مفید بودن دارو استفاده از آنرا ادامه دهید. اگر نام داروی جدیدی را شنیده‌اید یا یکی از آشنایان شما از داروی ضدفشارخون دیگری استفاده می‌کند، حتماً آنرا با پزشک خود درمیان بگذارید. هرفردی نسبت به داروها پاسخ منحصر بفرد خود را می‌دهد و سابقه دارویی خاص خود را دارد، بنابراین هر دارویی برای شما مناسب نیست. مهمترین هدف این است که شما فشارخون خود را به سطوح سالم کاهش دهید و برای بقیه عمر این سطح را حفظ کنید. حتی اگر احساس سلامتی می‌کنید حتماً داروی خود را سرموقع مصرف کنید. اگر یک وعده (دوز) دارو را فراموش کردید حتماً برگه راهنمای مصرف داروها را که همراه با دارو می‌باشد مطالعه کنید تا مشخص شود که می‌توانید وعده (دوز) فراموش شده را مصرف کنید یا اینکه باید منتظر بمانید تا موقع مصرف وعده (دوز) بعدی فرا رسد.
هشت گروه اصلی از داروهای ضدفشارخون وجود دارند که هریک دارای مکانیسم اثر مخصوص به خود می‌باشند. هر یک از داروهای این هشت گروه، دارای نام دارویی علمی و یک نام تجاری مخصوص به خود هستند که توسط شرکت سازنده ارایه می‌شود. دارو از هرگروهی که باشد سبب کاهش فشارخون سیستولیک به میزان بیش از ۱۰ درصد و فشارخون دیاستولیک به میزان بیش از ۵ درصد می‌گردد. بسیاری از این داروها در بیماریهای قلبی نیز تجویز می‌شوند، و در نتیجه شما در فصول بعدی می‌توانید اطلاعات بیشتری از آنها بدست آورید.
در این قسمت خلاصه‌ای از این هشت گروه دارویی و نحوه تاثیر آنها ارایه می‌شود:
- ادرارآورها: این داروها سبب دفع مایع و سدیم اضافی از طریق ادرار می‌شوند و در نتیجه حجم خونی که قلب باید پمپ کند، کاهش پیدا می‌کند. در بیشتر موارد، درمان افراد مبتلا به فشارخون‌بالا با یک داروی ادرارآور به تنهایی یا همراه با یک داروی دیگر آغاز می‌شود. ادرارآورها گاهی همراه با سایر داروهای ضدفشارخون برای افزایش اثرات ضدفشارخونی آنها بکار می‌روند. نمونه‌های این داروهای ادرارآور عبارتند از: فورزماید، اسپیرونولاکتون، کلروتیازید، هیدروکلروتیازید، تریامترنH، آمیلوراید، بومتانید، کلرتالیدون، اینداپامید و متالوزون. عوارض جانبی این داروها ممکن است شامل افزایش دفعات دفع ادرار و تغییر سطح پتاسیم باشد.
- مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE): این داروها سبب کاهش سطح آنژیوتانسین می‌شوند (یک ماده شیمیایی که سبب انقباض عروق می‌گردد). نتیجه نهایی گشادشدن رگها است که باعث کاهش مقاومت در مقابل جریان خون می‌شود و قلب می‌تواند خون را به شکل موثرتری پمپ کند. نمونه‌های این داروها عبارتند از: انالاپریل ، کاپتوپریل، بنازپریل و لیزینوپریل.
مهارکننده‌های ACE نباید درطول حاملگی مصرف شوند. این داروها در مقایسه با سایر داروهای ضدفشارخون عوارض کمتری دارند. شایع‌ترین عارضه استفاده از آنها سرفه است که در ۵ تا ۱۵ درصد افراد رخ می‌دهد. به ندرت تورم صورت رخ می‌دهد که یک عارضه جانبی بالقوه خطرناک می‌باشد که حاکی از نیاز به قطع مصرف داروها می‌باشد. در صورت بروز این حالت بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید تا داروی دیگری را برای شما تجویز کند. - مهارکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین ۲: این داروها سبب مهار اثر آنژیوتانسین می‌شوند (بجای اینکه سطح آن را کاهش دهند) و در نتیجه از اثر آن بر روی رگها و قلب جلوگیری می‌کنند. این داروها اغلب در افرادی تجویز می‌شوند که نمی‌توانند از داروهای دسته قبل استفاده کنند. نمونه‌های این داروها شامل لوزارتان، کاندزارتان و والزارتان می‌باشند. عوارض جانبی ممکن است شامل سردرد و تهوع باشد.
- مهارکننده‌های آلفا: این داروها از تنگ‌شدن سرخرگها جلوگیری کرده و اثر هورمون استرس تحت عنوان اپی‌نفرین (که موجب افزایش فشارخون می‌شود) را مهار می‌کنند. امروزه دیگر این داروها زیاد توصیه نمی‌شوند، البته گاهی تجویز می‌شوند. نمونه‌های این داروها شامل پرازوسین، ترازوسین و دوگزازوسین می‌باشند. عارضه جانبی عمده سرگیجه است.
- مهارکننده‌های بتا: این داروها تعداد ضربان و برون‌ده قلب را کاهش می‌دهند و در نتیجه فشارخون کاهش می‌یابد. نمونه‌های آنها شامل آتنولول، متوپرولول و پروپرانولول است. مهارکننده‌های بتا جهت درمان درد قلبی به طور شایعی مصرف می‌شوند و انتخاب مطلوبی در افراد مبتلا به بیماری قلبی کرونری و فشارخون‌بالا هستند. شایع‌ترین عارضه جانبی خستگی است.
- مسدود کننده‌های کانال کلسیم: سبب مهار حرکت کلسیم به داخل سلول‌های عضلانی دیواره قلب و رگهای خونی شده و در نتیجه عضلات دیواره سرخرگها، شل می‌گردند. بنابراین از تنگ‌شدن رگها جلوگیری می‌شود. نمونه های آنها شامل دیلتیازم، آملودیپین و وراپامیل می‌باشند. عوارض جانبی شامل تورم پا و یبوست است.
- داروهای با اثر مرکزی (آگونیست مرکزی آلفا): این داروها بر روی مغز و دستگاه عصبی اثر می‌کنند تا تعداد ضربان قلب را کاهش داده و از تنگ شدن سرخرگها جلوگیری کنند. اما امروزه بندرت مصرف می‌شوند. نمونه‌های این داروها عبارتند از: کلونیدین، گوانفاسین و متیل دوپا. کلونیدین از این لحاظ منحصر بفرد است که به شکل خوراکی و برچسب پوستی که هفته‌ای یکبار استفاده می‌شود موجود می‌باشد. عوارض جانبی این داروها شامل آرامبخشی، سرگیجه، دهان خشک و خستگی می‌باشد.
- متسع کننده‌های عروقی : سبب شل شدن دیواره رگها و در نتیجه اتساع (گشاد شدن) آنها می‌شود. این داروها فقط در اورژانس برای افرادیکه فشارخون آنها با داروهای دیگر کنترل نمی‌شود، بکار می‌روند. نمونه‌های این داروها شامل هیدرالازین و مینوکسیدیل می‌باشند. ممکن است مینوکسیدیل سبب تجمع مایع در بدن شود و در نتیجه باید همراه با ادرارآورها مصرف شود تا مایع از بدن خارج شود.
عملکرد مهارکننده‌های بتا
داروهای مهارکننده‌بتا که اغلب درفشارخون‌بالا تجویز می‌شوند از طریق مهار اثر اپی‌نفرین و نوراپی‌نفرین عمل می‌کنند (اینها هورمون‌هایی هستند که سلول‌های عضله قلبی را تحریک نموده و منجر به ضربان سریع‌تر قلب می‌شوند). این داروها محل گیرنده این هورمو‌ن‌ها را بر روی عضلات صاف اشغال می‌کنند و با عملکرد هورمون مداخله می‌کنند و در نتیجه از افزایش ضربان قلب جلوگیری کرده و قدرت انقباض قلب را کاهش می‌دهند. هم تعداد ضربان و هم قدرت انقباض قلب توسط اعصابی کنترل می‌شوند که پیام‌های عصبی را از مغزبه قلب منتقل می‌کنند
هرچه شما با برنامه دارویی خود آشناتر باشید، با پزشک خود راحت‌تر در مورد درمان صحبت می‌کنید و داروها را جهت تأثیر بهتر، صحیح‌تر مصرف می‌کنید. در این قسمت نکات مهمی را که باید شما و خانواده‌تان در مورد داروهای ضدفشارخون بدانید، ذکرمی‌شود:
- نام دارو چیست؟
- نحوه عملکرد دارو در بدن چگونه می‌باشد؟
- چقدر و با چه فاصله زمانی باید این داروها را مصرف کنید؟
- چه ساعتی از روز این داروها را باید مصرف کنید؟
- از مصرف چه غذاها، نوشیدنی‌ها یا داروهای دیگری باید پرهیز کنید؟
- چگونه باید از دارو نگهداری کنید؟ (آیا دارو به رطوبت یا حرارت حساس است؟)
- چه عوارض جانبی ممکن است رخ دهد؟ در صورت بروز عوارض جانبی چه باید بکنید؟
- اگرمصرف یک وعده (دوز) دارو را فراموش کردید، چه باید بکنید؟
- عوارض جانبی خاص دارو در خانم‌ها و زنان حامله کدام است؟
- چه زمانی باید نسخه خود را تمدید کنید، تا داروهای شما تمام نشود؟
فشارخون بالا در گروه‌های خاص
اگرچه فشارخون در میان تمام افراد شایع می‌باشد اما بنا به دلایلی که هنوز ناشناخته اند، برخی گروه‌ها در معرض خطر بیشتری هستند. برخی از افراد متعلق به بعضی از گروه‌های نژادی و قومیتی به فشارخون‌بالا بیشتر مبتلا می‌شوند. برخی اوقات این عوامل بطور غیرمستقیم تاثیر خود را می‌گذارند. برای مثال افراد مبتلا به دیابت اغلب دچار اضافه وزن می‌باشند و اضافه‌وزن در ابتلا به فشارخون‌بالا دخیل می‌باشد. سندرم متابولیک (که تحت عنوان سندرم مقاومت به انسولین نیز نامیده می‌شود) مجموعه‌ای از عوامل مرتبط با هم نظیر چاقی، سطح بالای کلسترول، دیابت و فشارخون‌بالا می‌باشد. نکته مهم این است که مجموعه این عوامل شما را در معرض خطر ابتلا به فشارخون‌بالا قرار می‌دهند و بدیهی است در صورت ابتلا به فشارخون‌بالا شما باید گام‌هایی را جهت کاهش‌فشارخون و کنترل آن بردارید.
داروهای سرماخوردگی و آنفلوانزا
اکثر داروهای بدون نسخه سرماخوردگی و آنفلوانزا حاوی مواد ضداحتقان هستند که ممکن است سبب افزایش فشارخون شده و یا با داروهای ضدفشارخون تداخل نمایند. اگر تحت درمان با داروهای ضدفشارخون هستید قبل از استفاده از هرگونه داروی ضدسرماخوردگی با پزشک خود تماس بگیرید. اگر فشارخون به شکل مطلوبی کنترل شده باشد، پزشک ممکن است اجازه دهد که چند روز از داروهای ضد سرماخوردگی استفاده کنید. در عین حال داروهای فاقد مواد ضداحتقان نیز موجودند که ایمن بوده و برای سرفه، سرماخوردگی و آنفلوانزا نیز مفید می‌باشند. همواره برچسب موجود بر روی داروهای بدون نسخه را بدقت مطالعه کنید تا مطمئن شوید که حاوی موادی نیستند که فشارخون را افزایش می‌دهند یا با سایر داروهای مصرفی شما تداخل می‌نمایند. همچنین اگر از داروهای بدون نسخه مانند بروفن یا ناپروکسن برای مشکلی مانند درد مفصلی استفاده می‌کنید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید چرا که این داروها می‌توانند سبب افزایش فشارخون شوند.
سیاه‌پوستان
علت این امر مشخص نیست ولی مردان و زنان سیاه‌پوست بیش از سفیدپوستان مبتلا به فشارخون‌بالا می‌شوند. فشارخون در این افراد در سنین پایین‌تری ایجاد شده و شدیدتر نیز است. در نتیجه سیاه‌پوستان نسبت به سفیدپوستان بیشتر دچار مشکلات مرتبط با فشارخون‌بالا نظیر بزرگ شدن قلب، اختلالات چشمی (آسیب به رگهای چشمی)، بیماری قلبی، بیماری کلیوی و سکته مغزی می‌شوند. بهترین راهکار در این افراد، کسب آگاهی بیشتر و درمان مناسب است.
- اگر سیاه‌پوست هستید، فشارخون خود را به طور منظم اندازه بگیرید. اگر فشارخون شما افزایش یافته باشد، شما و پزشکتان باید بلافاصله درمان را آغاز کنید.
- شیوه سالم زندگی مدت زمان زیادی لازم دارد تا از فشارخون‌بالا پیشگیری نماید و یا آن را درمان کند و بتواند خطرات جدی ناشی از آن را کاهش دهد. آگاهی از قرار گرفتن در گروه پرخطر به شما انگیزه خوبی می‌دهد تا تغییرات سالم در شیوه زندگی را انجام دهید، برای مثال مصرف میوه و سبزیجات روزانه خود را به ۸ تا ۹ واحد افزایش دهید.
زنان
در حدود نیمی از افرادیکه مبتلا به فشارخون‌بالا هستند، زنان می‌باشند. این حالت در زنان سیاه‌پوست نسبت به سایر افراد بیشتر است. با افزایش سن، خطر ایجاد فشارخون‌بالا در زنان نسبت به مردان افزایش بیشتری می‌یابد. برخی از زنان ممکن است در تمام طول زندگی هرگز به فشار خون بالا دچار نشوند. زنان پس از یائسگی با احتمال بیشتری به فشارخون‌بالا مبتلا می‌شوند. یک زن در طول دوران باروری ممکن است دچار فشارخون‌بالا شود. در برخی از زنان استفاده از قرص‌های ضدبارداری ممکن است سبب افزایش فشارخون شود.
- اگر مبتلا به فشارخون‌بالا بودید و حامله شدید یا تصمیم به حاملگی داشتید با پزشک همکاری کنید تا بتوانید پیش از حاملگی و در طول آن فشارخون خود را کنترل نمایید. بسیاری از زنان مبتلا به فشارخون‌بالا، فرزندان سالمی را بدنیا می‌آورند. مراقبت‌های دوران بارداری بسیار مهم هستند. اگر از داروهای ضدفشارخون استفاده می‌کنید با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید که آیا می‌توانید مصرف داروها را در طول دوران بارداری ادامه دهید. هرچند برخی داروهای ضدفشارخون مانند مهارکننده‌های ACE در دوران حاملگی نباید مصرف شوند، ولی هیچگاه بدون مشورت با پزشک داروی خود را قطع نکنید.
- فشارخون‌بالا در طول حاملگی (که فشارخون حاملگی نامیده می‌شود) در ۶ تا ۸ درصد حاملگی‌ها رخ می‌دهد. این حالت در زنان مبتلا به فشارخون‌بالای طولانی‌مدت یا دیابت شایع‌تر است. فشارخون‌حاملگی ممکن است سبب حالتی تحت عنوان پره‌اکلامپسی (مسمومیت حاملگی) شود که هم برای مادر و هم برای جنین کشنده است.
- اگر سابقه ابتلا به فشارخون حاملگی یا مسمومیت بارداری را داشته باشید، شما به احتمال بیشتری در طول زندگی خود دچار افزایش فشارخون یا سایر مشکلات قلبی‌عروقی خواهید شد. پزشک حتماً باید از این سابقه پزشکی شما آگاه باشد.
- در بیشتر زنان (مبتلا و غیرمبتلا به فشارخون‌بالا) معمولا استفاده از هورمون‌درمانی در طی یائسگی باعث افزایش فشارخون نمی‌شود. گرچه فشارخون در برخی از زنان افزایش می‌یابد. در نتیجه ممکن است لازم باشد که پزشک ابتدا فشارخون شما را اندازه‌گیری نموده و در طول هورمون درمانی نیز آنرا کنترل نماید. همچنین ممکن است داروهای ضدبارداری خوراکی سبب افزایش فشارخون شوند.
- حتی اگر پیش از یائسگی مبتلا به فشارخون‌بالا نشده باشید، پس از یائسگی نیاز به مراقبت‌های اضافی‌تر دارید. در این دوران بطور منظم فشارخون خود را کنترل کنید.
- هر زنی از طریق تغذیه سالم و فعالیت جسمانی بیشتر می‌تواند خطر ابتلا به فشارخون‌بالا را کاهش دهد یا آنرا تحت کنترل در بیاورد. فشارخون‌بالا بطورکامل قابل پیشگیری است.
افزایش فشارخون ثانویه
درحدود ۵ تا ۱۰ درصد افرادیکه فشارخون‌بالا در آنها تشخیص داده می‌شود، دچار افزایش‌فشارخون ثانویه هستند، به این مفهوم که فشارخون‌بالا در آنها نتیجه ثانویه‌ای از یک بیماری دیگر مانند: اختلالات کلیوی، بیماریهای ساختاری آئورت، تنگ شدن برخی سرخرگها یا برخی بیماریهای هورمونی است. این علل ثانویه فشارخون‌بالا در بچه‌ها و بالغین جوان شایع‌تر هستند. این مشکلات اغلب اصلاح پذیر می‌باشند و درمان آنها سبب کاهش فشارخون به سطوح سالم می‌شود. برای مثال یک جراح می‌تواند یک سرخرگ تنگ شده یا دچار نقص را ترمیم نماید.
هنگامیکه پزشک شما را معاینه می‌کند می تواند این مشکلات را به عنوان علل فشارخون از طریق اخذ یک شرح حال کامل، معاینه جسمانی دقیق، آزمایش‌های خونی، انجام آزمایش ادرار و برخی بررسی‌های دیگر رد نماید. این بررسی‌ها اغلب نیازمند بستری شدن در بیمارستان نمی‌باشند.
افراد مبتلا به دیابت
دیابت نوعی بیماری است که در آن بدن قادر به ساختن هورمون انسولین نبوده یا اینکه سلول‌های بدن پاسخ مناسبی به انسولین نمی‌دهند. تعداد مبتلایان به دیابت همچنان در حال افزایش است. تحقیقات نشان می‌دهد که به عللی که هنوز بطورکامل مشخص نشده‌اند مقاومت به انسولین (پاسخ ناکافی به انسولین در بدن) در افراد زیادی وجود دارد، این حالت احتمال ابتلا به دیابت و بیماری قلبی را بسیار افزایش می‌دهد. برخی متخصصین این افزایش تعداد مبتلایان به مقاومت به انسولین را مربوط به تغییر شیوه‌زندگی مردم، بویژه افزایش میزان چاقی و عدم فعالیت جسمانی می‌دانند. شایع‌ترین علت مرگ ناشی از دیابت، ابتلا به بیماریهای قلبی‌عروقی است، ولی بسیاری از مردم از این ارتباط آگاه نمی‌باشند. دیابت یک جز ارثی دارد و افرادیکه اعضای خانواده آنها مبتلا به دیابت می‌باشند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت قرار دارند. زنان (در مقایسه با مردان) و سیاه‌پوستان، نسبت به دیابت آسیب‌پذیرتر هستند. مبتلایان به دیابت اغلب فشارخون و سطح کلسترول بالایی دارند، که سبب افزایش احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی‌عروقی می‌شوند.
مبتلایان به دیابت بر این اساس طبقه‌بندی می‌گردند که آیا انسولین کافی تولید می‌کنند یا خیر. انسولین هورمونی است که گلوکز یا همان قند خون را با انتقال به داخل سلول به انرژی تبدیل می‌کند. مبتلایان به دیابت نوع ۱، هیچگونه انسولینی تولید نمی‌کنند و نیازمند دریافت انسولین به عنوان دارو می‌باشند. بیشتر مبتلایان به دیابت، مبتلا به نوع ۲ آن هستند (بیش از ۹۰ درصد آنها)، در دیابت نوع۲ بدن انسولین کافی تولید می‌نماید ولی بدن در مقابل عملکرد انسولین مقاومت می‌کند. سلول‌ها گلوکز کافی دریافت نمی‌کنند و سطح آن در خون بالا می‌رود و سبب بروز حالتی تحت عنوان افزایش قند خون (هیپرگلیسمی) می‌شود و در نتیجه بدن نمی‌تواند مقادیر کافی انرژی را از قند خون بدست آورد.
اگر شما مبتلا به دیابت نوع ۲ باشید، تغییرات شیمیایی ناشی از افزایش سطح گلوگز خون، منجر به تسریع تجمع رسوبات چربی در سرخرگها می‌گردد (تصلب‌شرایین یا آترواسکلروز)، که به نوبه خود سبب افزایش مقاومت در مقابل جریان خون می‌شود. همچنین این تغییرات موجب لخته شدن ساده تر خون می‌شوند که ممکن است به حمله قلبی یا سکته مغزی منجر شود. وجود توام فشارخون‌بالا و افزایش کلسترول خون همراه با دیابت، سبب افزایش بیشتر خطر ایجاد بیماری قلبی نسبت به حالتی می‌شوند که هریک به تنهایی وجود دارند. نکته مهم این است که اگر شما مبتلا به دیابت باشید، می‌توانید احتمال ایجاد بیماری قلبی در خودتان را از طریق کاهش کلسترول و فشارخونتان به شکل قابل‌توجهی کمتر کنید. آگاهی از این ارتباط می‌تواند نقطه شروعی برای بهبود سلامتی شما باشد. شما با همکاری نمودن با پزشک خودتان درکنترل فشارخون، می‌توانید خطر ایجاد عوارض دیابت را کاهش دهید. کنترل فشارخون و سطح کلسترول خون سبب افزایش طول عمر و کیفیت زندگی شما می‌شود.
اطفال
نوزادان و کودکان هم ممکن است به فشارخون‌بالا مبتلا شوند. پزشکان درگذشته بر این عقیده بودند که فشارخون‌بالا در اطفال همواره ثانویه است (یعنی توسط برخی بیماریهای دیگر ایجاد می شود)، اما امروزه مشخص شده که اطفال هم ممکن است بنا به علل نامشخصی به فشار خون بالای اولیه مبتلا شوند. این حالت ممکن است ارثی باشد و در سیاه‌پوستان شایع‌تر و شدیدتر است، گرچه دانشمندان علت این پدیده را نمی‌دانند.
میانگین فشارخون کودکان و نوجوانان به شکل قابل توجهی در طول ۲۵ سال گذشته افزایش یافته است و علت آن عمدتاً بالا بودن میزان چاقی و اضافه‌وزن می‌باشد. امروزه فشارخون در اطفال مشابه بزرگسالان شامل مرحله پیش‌فشارخون هم می‌باشد. اطفال هم مانند بزرگسالان ممکن است دارای مجموعه‌ای از عوامل خطر (مثل اضافه‌وزن، فشارخون‌بالا و مقاومت به انسولین) باشند که سبب افزایش احتمال ابتلا به دیابت و بیماری قلبی می‌شوند.
درمان اطفال مبتلا به فشارخون‌بالا، همانند بزرگسالان اغلب شامل انواع تغییرات سالم در شیوه زندگی است: کنترل وزن، رژیم غذایی سالم و ورزش منظم. در صورت نیاز ممکن است پزشک دارو هم تجویز نماید. در مراحل اولیه زندگی،کنترل وزن و فشارخون در محدوده سالم سبب می‌شود که از ایجاد بیماریهای خطرناک در مراحل بعدی زندگی جلوگیری شود.
زندگی با فشارخون بالا
اگر شما تحت درمان فشارخون‌بالا یا پیش‌فشارخون باشید، می‌توانید از راه‌های مختلفی سلامت خود را کنترل کنید:
- دلسوزخود باشید. از درمان پیروی کنید (شیوه سالم زندگی و مصرف دارو) تا بهترین نتایج را بگیرید.
- ازمیزان فشارخون خود آگاهی داشته باشید و آن را به طور منظم اندازه بگیرید. افرادیکه تحت درمان فشارخون می‌باشند، باید فشارخون خود را با تناوب بیشتری اندازه‌گیری نمایند. از پزشک خود در مورد فاصله زمانی مطلوب اندازه‌گیری فشارخون سوال نمایید. اطمینان حاصل کنید که اعضای خانواده شما هم (والدین، برادر و خواهر و فرزندان) فشارخون خود را به طور منظم اندازه‌گیری می‌نمایند.
- از پزشک خود وقت بگیرید تا وی بتواند درمان شما را کنترل نموده و در صورت نیاز آن را تصحیح نماید . با پزشک خود در رابطه با نگرانی‌ها یا کنجکاوی‌های خود در مورد درمانتان صحبت نمایید .
- از رژیم سالم غذایی استفاده کنید. مصرف غذاهای چرب مانند گوشت قرمز را کاهش داده و مصرف میوه‌ها و سبزیجات و غلات سبوس‌دار را افزایش دهید. همچنین ۵ روز در هفته ورزش کنید (بهتر است هرروز ورزش نمایید).
- سیر فشارخون خود را کنترل کنید. بخاطر داشته باشیدکه شما هیچگاه از روی وضعیت جسمانی و احساس خودتان نمی‌توانید بگوییدکه فشارخونتان چقدر می‌باشد.
- هربارکه در منزل فشارخون خود را اندازه می‌گیرید، آنرا در دفترچه‌ای یادداشت کنید یا آنرا با مراقب بهداشتی خود در میان بگذارید. تاریخ و مقدار اندازه‌گیری شده را یادداشت کنید. دفترچه یادداشت خود را در دسترس قرار دهید و در ملاقات بعدی با پزشک این دفترچه را همراه خود ببرید.
- با پزشک خود در مورد نام و مقدار داروهای ضدفشارخون خود و نحوه مصرف آنها صحبت کنید. اگر سوالی دارید حتما بپرسید. پاسخ سوالات را یادداشت کنید تا خانواده شما بتوانند آن را بخاطر بسپارند. همواره لیستی از داروهایتان و مقدار مصرف آنها را در جیب یا کیف پول خود نگه دارید.
- اگر هرگونه مشکلی پیدا کردید که احساس می‌کنید با مصرف دارو در ارتباط است (عارضه جانبی) با پزشک خود در مورد آن صحبت کنید. مشکل مربوطه ممکن است مربوط به دارو نباشد یا ممکن است نیاز به کاهش مقدار مصرفی و حتی در برخی موارد تعویض آن با یک داروی دیگر بدون عارضه مربوطه، داشته باشد.
- حتی اگر احساس سلامتی می‌کنید پیش از تمام شدن داروها نسبت به تهیه مجدد آنها اقدام نمایید. به خانواده خود بگویید که مبتلا به فشارخون‌بالا هستید و از آنها در درمان خود کمک بخواهید. در صورت امکان از همسر یا یکی از اعضای خانواده بخواهید تا در هنگام ملاقات با پزشک همراه شما باشند تا با درمان شما، شامل داروها و تغییرات مورد نیاز در شیوه زندگی آشنا شود.
- اگر دچار سردرد، تغییربینایی، بیحسی یک نیمه بدن یا سرگیجه شدید، ممکن است شما مبتلا به سکته مغزی شده باشید، لذا بلافاصله با اورژانس (۱۱۵) تماس بگیرید و یا به بیمارستان مراجعه نمایید.
- به صورت دوره‌ای بینایی چشم خودتان را توسط متخصص چشم پزشکی، مورد ارزیابی قرار دهید.
